Bijna. Bijna was ik gezwicht. Met een voet stond ik al weer in het lauwwarme water. Je weet wel. Op een warme zomerdag. Zo net uit de branding. In dat laagje water wat achterblijft als de zee zich terugtrekt. Bijna met vaste grond onder voeten. Het voelde goed. Vertrouwd. Een contract. Nog net niet in handen. Bovendien met een dubbel gevoel. De zee trekt. Vrijheid aan de horizon. Ik heb eraan geroken. Fris. Tintelend. Tegelijk spannend. De zee. Zo onberekenbaar. Zo meeslepend. Zoveel verschillende stromingen. Zoveel kanten op.

Bijna was ik gecapituleerd. Overgelopen. Terug. Naar. Een. Veilige. Haven.

Nu zou ik geen nee zeggen tegen een contract. Zolang het niet dient als reddingsboei. In dit geval was dat het ook niet. Het werk is leuk. De mensen super. De werkomgeving alleen een beetje ver weg. Twee keer per week 2 a 3 uur in de auto alleen om op het werk te komen. Kijk. En als je er dan ook nog voldoende aan overhoudt… Puntje bij paaltje zou ik het waarschijnlijk allemaal weer rechtstreeks kunnen inleveren bij de gastouder(s). Zij blij, want brood op de plank. Ik minder blij, want daarvoor alleen doe je het niet. Hoezeer ik ze – mijn mede ZZP’ers -het ook gun!

Opstarten als ZZP’er

Een ding is zeker. Opstarten is pittig. Uiteraard. Het. Komt. Allemaal. Wel. Maar het is &^%&*& lastig. Temeer omdat ik steeds meer merk dat ik de afhankelijkheid van de vaste (redelijk betrouwbare) werkgever, heb ingewisseld voor de afhankelijkheid van de vaste (en stukken minder betrouwbare) opdrachtgever. De vraag is nu even of die ruil nu wel zoveel vrijheid oplevert als gedacht.

Opdrachtgevers.

Een gegeven is dat het veel van je geduld vraagt, want het wachten is altijd op de (potentiële) opdrachtgever. En sommige van die opdrachtgevers lijken bepaalde sociale aspecten uit het oog te verliezen wanneer het gaat om ZZP’ers. Kan nu al wat leuke anekdotes vertellen. Heb je een meeting, wordt je gewoon ‘vergeten’. Yep. En. Maar. Zitten. Wachten, want mijn tijd is Helemaaaaaal Niet. Kostbaar! Ondertussen de Koterts bij diezelfde gastouder(s). Alsof het Niks Kost. Of gewoon simpelweg het wachten. Je stelt een heldere vraag: wanneer kan ik zus of zo verwachten, en niets. Gewoon. Helemaal. Niets. Alsof je als ZZP’er het communiceren niet waard bent. Heb je de opdrachtgever eigenlijk al ‘opgegeven’ krijg je Out of the Blue de vraag of je wel ff snel zus of zo. Ja Natuurlijk. U vraagt. Wij draaien. Bere Flexibel. Zo Flexibel. Je zou er een hernia aan overhouden. Als je Kijkt in welke Bochten en Gaten ik me wring om Het allemaal voor elkaar te Boksen 😉

Negatieve Spiraal

Ondertussen Moet je dan ook nog uitkijken dat je niet in een negatieve Spiraal raakt. Want net als met opvoeden – heb je daar NIKS aan. Ik. Herhaal: NIKS. Toch heb je soms van die dagen. Dan volgt het ene minder leuke mailtje op het andere. Vervolgens met zoonlief naar consultatiebureau, blijkt hij waarschijnlijk het KISS syndroom te hebben en hij bevindt zich ook nog onder de groeicurve qua gewicht. Krijg je te horen dat ook nog je MELK blijkbaar niet helemaal voldoende voedingsstoffen meer heeft. En of we hem maar ff zo willen vet mesten. Natuurlijk. Doen. We. Dat. Met Liefde. Alleen komt het dan op zo’n moment even allemaal bij elkaar. Falen als ZZP’er. Falen als moeder, want niet optimale mamamelk. Kom dan nog maar eens uit die Negatieve Spiraal.

Mama-punten

Gelukkig zou ik IK niet zijn, als we er ook zo weer uit zijn, en gewoon DOORGAAN. Met hoofdletters. Daarbij in het achterhoofd: zoonlief is een half jaar en nog nooit ziek geweest. Hij is Super Gezond. Mede Mogelijk gemaakt door mijn SUPER mamamelk. OH ZO. Dus. *Maakt lange neus naar CB* Daarbij. Ik. Mag. Zeker. Snel weer aan de slag gaan. Half Ergens al Weer een Opdracht Bevestigd Gekregen. Heet van de Naald 😉 😮 Alleen. Nu. Is het. Nog. Even. Wachten op het Groene Licht. Mag ik Vandaag of Morgen aan de slag?! (asseblief? Zou mijn dochter er met een lief stemmetje bij zeggen 😉 Toch best goed opgevoed. Ook dat levert mama-punten op. Niet te vergeten: Ze is nu echt ZINDELIJK! Nog voor 3^e. Hoe trots kun je zijn?!

Mama-dingen

Tot zover. Dochterlief vraagt mijn aandacht terwijl ik deze blog schrijf, want papa doet weer eens alsof hij een monster is, waarbij dochterlief zich gillend verstopt achter mij. Dan maar deze blog ’s avonds posten. Heerlijk. Kinderen. Een dagtaak. Maar eentje waar ik op het moment nog de allermeeste vruchten van pluk. Daarom. Volgt. Hier. Binnenkort. Ook. Een. Extra toegevoegd. Thema. Namelijk. Mama-dingen.

Wordt vervolgd.