Human Interest schrijven is echt mijn ding. Gewone verhalen van mensen, over mensen, voor mensen. Alleen ik moet nu ook nog ff écht “mijn ding” vinden. Het voelt op het moment nog te uitgespreid. Zo profileer ik mij niet alleen als tekstschrijver. Ook als PR- en social media specialist. Stuk voor stuk area’s of expertise, die ik leuk vind en waarin ik verder wil.

Ik weet dat ik mijn ervaring binnen deze gebieden kan aanwenden om klanten te werven en te ondersteunen. Toch is dat misschien wat breed. Om bij het thema van mijn vorige blog te blijven – alsof ik in een grote vijver aan het vissen ben. Mij werd aangeraden om een specialisme te kiezen. Ook voor mijn blog. Nu is dat net zoiets als dat je dus op een vis-soort vist, terwijl er nog zoveel andere mooie vissen zwemmen. De vraag is of ik dat wil?
Een andere vergelijking: ik wil niet maar een smaak hoeven kiezen. Ik wil meer smaken. Ik wil stratciatella, ik wil vanille, stroopwafelijs, etc. Dan wordt het misschien lastiger mijzelf te profileren – en de zwangerschapskilo’s weg te werken – maar so be it.
Ik wil meer. Betekent dat dat ik dan geen opdrachten aanneem uit het gebied waar ik toevalligerwijs ben in gerold? Dat wil zeggen IT, gezondheidszorg, logistiek, maar ook marketing en communicatie? Nee, zeker niet. Als ik er maar mijn draai aan kan geven. En waarom zou het niet allebei kunnen? Opdrachten binnen slepen uit het netwerk dat ik heb opgebouwd. Tegelijkertijd een nieuw netwerk opbouwen voor de dromen die ik nog onder constructie heb. Hoe dan ook, je kunt er lang en breed over nadenken. Een ding weet ik zeker: ik wil gewoon doen. Elke kans die ik nu krijg om weer creatief aan de gang te gaan, grijp ik dus met beide handen aan. De hersenen laten kraken, om daarna weer zachtjes te landen in een zee van knuffelhormonen.

Wordt vervolgd.

Verder goed nieuws. Als je het goed nieuws wilt noemen. Mijn btw-nummer is binnen. Jippie, nu mag ik officieel btw heffen op mijn creatieve verzinsels. Vraag is ff of ik dat leuk moet vinden of niet…

😉