Nu heb ik op mijn blog al heel lang de rubriek van en over dingen die verbazen. Dat zijn er heel veel. Te Veel om op te noemen. Alleen kom ik er dus nooit aan toe om er over te bloggen. Eigenlijk zou deze rubriek ook niet Dingen die verbazen, moeten heten, maar *tromgeroffel*. Dingen die verafschuwen. Dingen die misselijk maken, want kom op:

Vluchtelingenvanger (?? HUH ??)

Wie verzint het? Yes. Ik luid deze rubriek dan ook ff in met het schitterende, prachtig stukje journalistiek in de Volkskrant van de afgelopen week. De Volkskrant. De krant van Das Volk. Zo kopt de Volkskrant heel creatief gevonden over een zogenaamde Vluchtelingenvanger. “Vluchtelingenvanger Vince Szalma doet zijn werk graag.” Ten eerste. Vluchtelingenvangers bestaan niet. Viegenvangers wel. Ten tweede. Leer je terminologie kennen Volkskrant en doe toch niet alles op een hoop vegen. Daarmee draag je alleen maar bij aan de xenofobie die niet alleen in Hongarije weelderig tiert. Ook in Nederland hebben we ermee te maken. De vluchtelingencrisis onderzoeken? Prima. Doe dat dan ook. Van alle kanten bekeken. Dat eenzijdige geblaat. Is niemand mee geholpen.

Ik zie deze meneer Szalma die ook nog eens heel fijntjes aangeeft een hekel te hebben aan asielzoekers – dat zet de toon – nog niet in een bootje op zee achter vluchtelingen aan vangen. Jij wel? Alhoewel. Misschien. Moest. Hij. Het. Maar. Eens. Doen. Maar dan wel met net zo’n bootje als de bootvluchtelingen. Anders is het gewoon niet eerlijk meer. Liefst ook nog zonder eten en drinken. Met zijn hele familie. Plus dan gewoon geen benzine, maar roeispanen. Leuk toch? Wellicht dat hij dan wat inlevingsvermogen kweekt in die pokkel van hem voor de vluchtelingen die hij buiten zijn landsgrenzen probeert te houden. Of zijn het nu migranten? Ach ja. Een pot nat toch, Volkskrant?
Nu is deze Hongaar trouwens niet het probleem. Meer hoe de Volkskrant het brengt dus. Dat was wat mij betreft Geenstijl-waardig.

Tegen Ontmenselijking

Zo’n artikel. Dat zet namelijk de toon. Dan krijg je van die Wilders Figuren die roepen tegen islamisering te zijn. Wel. Ik ben tegen Ontmenselijking. Wat zeg je daarvan? Dat is waar heel veel zogenaamde vaderlandsliefhebbers zich schuldig aan maken. De vluchtelingen, al dan niet in een bootje. Daar wordt nog minder verontwaardigd over gereageerd dan een een of andere leeuw die ergens het Loodje legt. Nee. Lekker. Dieren. Belangrijker dan mensen. Dat zijn dan van die mensen die zich totaal niet kunnen verplaatsen. Iedereen kent dat beeld wel inmiddels van dat meisje. Drijvend. In  het Azuurblauwe water. Waar ik denk: het had mijn dochter kunnen zijn. Denken “HUN” (ik verplaats me ff in HUN schoenen): Gelukkig weer eentje minder. Waar ik denk: Laten we helpen waar we kunnen. Denken HUN: Nederlanders eerst, want wij zijn zo arm. Ja. ECHT. Natuurlijk. Stille Armoede. Etcetera. Nog steeds zijn we RIJKER dan ZIJ! Rijker, want in de meeste gevallen hebben we eten en een dak boven ons hoofd. We hebben onze familie en vrienden om ons heen. We hoeven niet te vluchten van huis en haard. En ja. Ook tussen die vluchtelingen lopen hele grote eikels rond. Eikels die het voor de rest verpesten. Maar scheren we ze dan allemaal over één kam? Dan stel ik voor dat we dat dan ook met die leuke Nederlanders doen. Het schorriemorrie dat zich voetbalfans noemt, maar eigenlijk gewoon een stel CRIMINELE HOOLIGANS ZIJN tot en met. Zij verpesten het ook voor de echte fans. Zijn de echte fans dan ook allemaal hooligans? Nee toch?

Wat is dat toch dat Zwarte Piet – en die hele discussie daarover – blijkbaar belangrijker is dan vluchtelingen. “We” kunnen ze nog geen bed, bad en brood bieden, en ondertussen lopen we te zeiken over NIKS! Bah! Maar zijn dan alle Nederlanders van die zeurderige kaaskoppen? Nee. Gelukkig Niet. Zie ook Stichting Vluchteling. Gelukkig. Er zijn goede Nederlanders die gewoon het beste voorhebben met hun mede-mens. Uit welk land ze ook komen. Ik wou dat ik zo de BOEL DE BOEL kon laten om te gaan helpen daar. De handen uit de mouwen. Gewoon helpen. Het is dat ik zelf gewoon niet zomaar mijn twee kindjes achter kan laten. Dan maar doneren. Mijn steentje bijdragen op die manier. Alles om te voorkomen dat mijn zoon of dochter straks opgroeien in een wereld, waar we niet meer willen helpen. Waar we mensen gewoon liever de dood in jagen dan dat ze hier komen. Dat mijn zoon of dochter op een dag zegt: Mama, ik wil vluchtelingenvanger worden. That’s the dream.