Zo gek. Ideeën te over om over te bloggen, maar wanneer ik er echt voor ga zitten, lijken ze allemaal verdwenen als sneeuw voor de zon. Dat heeft wellicht enigzins te maken met het feit dat ik nog midden in een ontzwangerfase zit. In mijn hoofd lijkt er maar ruimte te zijn voor zoveel ideeën, waarmee het ene idee soms ongemerkt plaatsmaakt voor het andere idee. Bedenk ik mijzelf later: Wat was er nou ook alweer zo geniaal? Ehm, ja. Vergeten. Echt vergeten. Diep weggezonken in een zee van knuffelhormonen.

Daarom is het eigenlijk ook maar beter om direct te bloggen, zodra de inspiratie zich aandient. Jammer genoeg heb ik op die momenten veelal niet mijn handen vrij om daadwerkelijk ook maar een woord op papier te zetten. Met een snoeterpoetser voor de snottebellen van dochterlief in de ene hand en zoonlief op de andere arm. Hoe doe je dat? Sja. Dan maar gewoon zitten en typen wat er in me opkomt, wanneer het uitkomt? Dat doe ik nu dus. Vandaag ook gelijk een eerste tegenslag ervaren als ondernemer zijnde. De eerste potentiële klant haakt voorlopig even af. Waarom? Omdat mijn gezicht nog teveel geassocieerd word met mijn soon-to -be ex-werkgever. Jammer, maar helaas. Gelukkig is de deur niet op slot, maar toch. Ik had juist zo’n zin om creatief aan de slag te gaan en daar dus eindelijk ook weer centen mee te verdienen. Er moet tenslotte ook brood op de plank. Even een domper dan. Gelukkig ben ik er niet de persoon naar om bij de pakken te gaan neerzitten. Laat staan dat ik daarvoor de tijd heb. Dat zit-gebeuren, bedoel ik dan. Er liggen nog zoveel kansen voor het grijpen. Dit stukje schrijf ik nu tussen de bedrijven door van het kansen grijpen, baby-zwemmen (ook dat nog gedaan), eten koken, zoonlief verzorgen, netwerken, sporten en was strijken. Hoe erg multi-taskerig wil je het hebben? Krijg er wel inmiddels een beetje hoofdpijn van. Daarom nu tijd voor sporten. Morgen weer een dag.