Het einde van het jaar nadert. Iedereen heeft het weer over goede voornemens. Toch duurt het wel even voordat we ze ook waarmaken. In de meeste gevallen falen we jammerlijk. Waarom? Stellen we te hoge eisen aan ons zelf? Is het overigens realistisch te verwachten dat we ze ook gelijk waarmaken?

Niemand die – zodra de klok 12 slaat –  direct de laatste peuk rookt. Niemand die op 1 januari al begint met een dieet, want ja kater en dus hongerklap. Niemand die op 2 januari al zijn dromen wil waarmaken, want ja, eerlijk is eerlijk: we’re too old for this shit. Met andere woorden. Nog steeds die kater!

Hoe voorkom je dat van uitstel afstel komt?

Leef met de dag!

Heel eerlijk heb ik een hekel aan goede voornemens. Tenminste, zoals ze standaard gemaakt worden voor het nieuwe jaar. Ik leef liever met de dag en maak dus liefst elke dag goede voornemens. Om het beter te doen als moeder, als mens. Meer quality time door te brengen met de kinderen. Eindelijk eens mijn administratie onder handen te nemen, enzovoort. Elke dag genoeg aan zijn eigen kwaad, toch?

De enige tijd, waarin ik normaal gesproken stil sta bij goede voornemens is tijdens de zomervakantie. Vraag me niet waarom, maar in de meeste gevallen heb ik dan wat tijd over. Tijd om mijn leven te overdenken dus, wat ik in de meeste gevallen ook doe.

Liefst aan het zwembad, cocktail in de hand. Denkend aan het werk. Ver weg. Genietend van de zon. Wil ik dit nog wel? Of wil ik toch wat anders? Meestal kom ik tot de conclusie dat ik wat anders wil, en maak ik goede voornemens. Kom ik weer terug, dan verval je al weer snel in oude routines. Mijn goede voornemens bevriezen. Tot ze weer ontdooien tijdens de volgende zomervakantie!

Nu is het anders!

Waarom? Ten eerste, omdat ik besloten heb om nu wél goede voornemens te maken. Ten tweede, omdat ik nu tijd heb om even stil te staan en terug te blikken op het laatste jaar. Even evalueren. Het was een turbulent jaar. Het jaar waarin we een tweede kind kregen. Het jaar waarin ik na 8 jaar in vaste dienst, het roer omgooide. Het jaar waarin ik voor mijzelf begon. Ben nog maar een half jaar goed en wel bezig. Toch al wat lessen geleerd. Wat en hoe? Lees vooral verder!

Wat wil ik?

Daar gaan we. Waar was ik blij mee en wat wil ik nu eindelijk bereiken? Beschouw dit als mijn plan van aanpak. Of mijn bucket list. Hoe je het noemen wilt. Wie weet inspireert het jou ook.

1. Voor mij met stip op nummer 1. Blijven bidden om Gods leiding. Ik merk dat als ik bid om wijsheid en geduld dat dit werkt. Sure. Er zijn genoeg teleurstellingen, maar daar kan ik me gemakkelijker bij neerleggen. Ik sta liever stil bij de succesverhalen. De keren dat het even minder gaat, zijn er voor gemaakt om van te leren. Of je nu gelooft of niet. Dat geldt voor iedereen!

2. Voor mezelf beginnen, was voor mij echt een sprong in het diepe. Heel eerlijk, zonder echt een omlijnd plan van aanpak, maar wel bruisend van de ideeën. Met als motto: ‘Pakken wat ik pakken kan’, qua werk dan. Deze laatste, daar stap ik nu een beetje van af. Ik wil wel graag doen waar ik gelukkig van word. En natuurlijk ook waar ik anderen gelukkig me kan maken! Daarom. Dit motto? Zo 2015! In 2016 doen we waar we gelukkig van worden! Dat zou trouwens ook heel goed nog eens een keertje in dienstverband kunnen zijn. Waarom niet?! Part-time. Dat dan weer wel. Zodat ik ook mijn dromen kan blijven najagen!

3. Waar word ik echt gelukkig van? Vraag je je dat wel eens af?
Voor mijzelf geldt: Liefst ben ik aan het bloggen, schrijf ik mooie artikelen, doe ik research, interview ik en vertel ik de verhalen van bijzondere mensen. Dat ik dit nu mag doen daar ben ik erg dankbaar voor. Heerlijk om eindelijk weer journalistiek bezig te zijn! In 2015 verschenen er al artikelen in het Nederlands Dagblad, het Reformatorisch Dagblad, maar ook Israel Today publiceerde een artikel, en voor specifieke bladen als de Schoolreisgids, ICC Gids mocht ik respectievelijk een column en uitgebreid artikel schrijven.

Ook gaaf om deel uit te maken van de hoofdredactie van het groeiende, christelijke medium Cvandaag.nl. Last but not least blog ik natuurlijk sinds kort voor Love2BeMama. Ik hoop in 2016 daar ook heel veel mooie blogs voor te mogen schrijven. Mijn doel voor 2016: Nog veeeeeeeel meer artikelen schrijven voor nog veel meer verschillende media. Met andere woorden het navolgen van dé droombaan voor mij! Dat dus. Ik kan het iedereen aanraden.

4. Idealist in hart en nieren? Doe daar wat mee!! Een van mijn beweegredenen om ooit journalistiek te studeren, was vanuit idealistisch oogpunt. Ik wou het onrecht in de wereld aan het licht brengen. Met de pen het kwaad bestrijden. Haha. Ja. Zoiets. Nu lach ik er zelf om, maar in zekere zin is die jonge, naieve en idealistische student nooit verdwenen.

Ik wil schrijven over onderwerpen die me diep raken. Ik wil op de bres staan voor degenen die dat niet kunnen. Erg verdrietig wordt ik van kinderleed. Vooral sinds ik zelf mama ben. Ik stel me continu mijn kleintjes voor. Het had mijn dochter kunnen zijn, mijn zoon. Misschien moet ik dat gewoon niet doen, maar ik kan het niet uitzetten. Zoveel kinderen die niet die liefdevolle armen om zich heen hebben. Zoveel kinderen die alleen maar geweld kennen. Zoveel kinderen die niet eens het levenslicht mogen aanschouwen, maar al voordat ze ter wereld komen vermoord worden. 40 tot 50 miljoen per jaar. Het gekke is dat we niet eens meer schrikken van die getallen. Als mijn dochter me later vraagt: Mama, wat deed jij? Dan wil ik zeggen dat ik heb gestreden. Dat ik op de barricades heb gestaan. En jij?

5. Wat is er nu echt belangrijk in het leven? Dit is mijn laatste punt! Gezien ik nog maar net begonnen ben, loopt bij mij gezinsleven en mijn zelfstandigenbestaan soms erg door elkaar. Soms in die mate, dat ik er niet voor 100% kan zijn voor mijn kinderen, maar ook niet voor 100% toegewijd aan mijn werk. Dat frustreert. Daarom probeer ik steeds meer mijzelf stil te zetten, mee te gaan met hun. Te genieten! Nog een jaartje. Dan gaat mijn oudste dochter naar school. Nu wil ze nog bij me op schoot zitten. Dan wil ze met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Laat ik dan nu nog maar even genieten van haar hier bij mij op schoot! Daarom. Voor je bucket list dit jaar! Geniet! Van je kinderen! Van je leven! Van elkaar!

Happy New Year! De beste wensen!

Dat je succesvol mag zijn, maar bovenal gelukkig, gezond.