Wat krijg je toch een prachtige uitspraken, wanneer kinderen nieuwe dingen leren. Of het nu gaat dat ze nog maar net leren praten, of dat ze in de kleuterklas gewoon nieuwe dingen leren.

Dochterlief (4) leert nu op school een beetje van de bloemetjes en de bijtjes. Mooi om te zien hoe zij dan het verschil weet te benoemen tussen vrouwen en mannen. “Mama, weet je?” sprak ze me op een geheimzinnige toon toe. Alsof ze op het punt stond een geheim te delen. “Vrouwen hebben borstelen.” Wat? “Borstelen, mama! Dat weet je toch wel?”

Corrigeren of niet?

Ik kon nog maar net mijn lach inhouden, en wat doe je dan. Corrigeren of niet? Eigenlijk is het net zo leuk om het gewoon even zo te laten. Het is zo puur. Zo schattig. Zoals zoonlief (2) op geweldig lieve toon kan vragen: “Asseblieieieieieieieieffff” How cute.
Of wanneer ik boos ben op zoonlief, en wil dat hij sorry zegt. Wat zeg je dan? vraag ik hem dan streng. “Dankeweeeeel” mompelt hij vervolgens. Lieflijk. Konden ze nog maar heel even zo blijven.

Kaal of kammen

Toen vandaag mijn dochter het vandaag nog bonter maakte, liet ik het dus maar even zo. Ik vroeg haar – puur om even te checken of ze het nog wist: Wat hebben vrouwen ook alweer? Wat ze toen verzuchtte, vergeet ik nooit weer: “Mamaaaaa, vrouwen hebben kammen.” 

Yeah right 😀